Պրոստատիտ

Ի՞նչ է պրոստատիտը:

Պրոստաիտիտը շագանակագեղձի բորբոքային հիվանդություն է:

Ինչ տեսակների են լինում պրոստատիտները և քրոնիկ կոնքային ցավի համախտանիշները ըստ NIDDK/NIH դասակարգման ?

I Սուր բակտերիալ պրոստատիտ

II Քրոնիկ բակտերիալ պրոստատիտ

III Քրոնիկ ոչ բակտերիալ պրոստատիտ – Քրոնիկ Կոնքային Ցավի Համախտանիշ:

IIIA Բորբոքային քրոնիկ կոնքային ցավի համախտանիշ – սպիտակ գնդիկները ավելացած են սերմի մեջ:

IIIB Ոչ բորբոքային քրոնիկ կոնքային ցավի համախտանիշ – սերմնահեղուկում բացակայում են սպիտակ գնդիկներ:

IV Ասիմպտոմատիկ բորբոքային պրոստատիտ – հյուսվածքաբանական պրոստատիտ: 

Ի՞նչ հարուցիչներ են հայտնաբերվում պրոստատիտի ժամանակ: 

Պրոստատիտը տարածված հիվանդություն է, սակայն մինչև 10% դեպքերում է հնարավոր եղել հայտնաբերել բակտերիաներ, այս հիվանդության ժամանակ:

Սուր բակտերիալ պրոստատիտի ժամանակ գերազանցապես հայտնաբերվում են աղիքային ինֆեկցիաներ առավել հաճախ E.Coli.

Քրոնիկ բակտերիալ պրոստատիտի ժամանակ հայտնաբերվում են տարբեր խմբերի միկրոօրգանիզմներ, այդ թվում սեռավարակներ: 

Ի՞նչ գանգատներ են դիտվում պրոստատիտի ժամանակ: 

Մեծամասամբ պրոստատիտը դրսևորվում է միզարձակության տարբեր խանգարումներով, լոկալ ցավերով: Երբեմն պրոստատիտի ժամանակ կարող է դիտվել ընդհանուր թուլություն, ջերմության բարձրացում:

Պրոստատիտը համարվում է քրոնիկական, եթե գանգատները երեք ամսից ավելի են տևում:

Հիմնականում հանդիպում է ցավ շեքի, փոշտի, առնանդամի, ազդրի միջային մակերեսի շրջանում և ստորին միզուղիների ախտանիշներ: 

Ի՞նչ նշաններ են դիտվում կլինիկական հետազոտության ժամանակ: 

Պրոստատիտի ժամանակ մատնային ուղիղաղիքային զննման ընթացքում շագանակագեղձի հյուսվածքը կարող է շոշափվել փափկած, այտուցված:

Մեզի անալիզով կարող է դիտվել լեյկոցիտների քանակի ավելացում, և հայտնաբերվել բակտերիաներ:

Սուր պրոստատիտի ժամանակ արյան մեջ լեյկոցիտների քանակի ավելացում: 

Սուր պրոստատիտի ախտորոշման ամենակարևոր հետազոտություններից է մեզի միջին չափաբաժինի բատերիոլոգիական քննությունը: Քրոնիկ բակտերիալ պրոստատիտի ժամանակ պրոստատիկ սեկրետի բակտերիոլոգիական քննություն: 

Տրանսռեկտալ գերձայնային հետազոտության ժամանակ հնարավոր է հայտնաբերել շագանակագեղձի աբսցես:

Սերմի բակ քննությունը ոչ բակտերիալ պրոստատիտի ժամանակ ավելի հաճախ է ինֆեկցիաներ հայտնաբերում պրոստատիկ սեկրետի բակ քննության համեմատ: 

Պետք է նաև հետազոտել ստորին միզուղիների վիճակը – Ուրոֆլոումետրիա, ուրետրոգրաֆիա: 

ՊՍԱ մակարդակը ավելանում է սուր և քրոնիկ պրոստատիտների ժամանակ համապատասխանաբար 60% և 20% դեպքերում: Հակաբակտերիալ բուժումից հետո վերստուգելիս հիվանդների 40% - ի մոտ ՊՍԱ-ի ցուցանիշը նվազում է: